Pavor Nocturnus (update)
Tot voor vandaag had ik nog nooit van Pavor Nocturnus gehoord, maar vandaag had het 'gedrag' van oudste zoon ineens een naampje.
B., onze oudste, huilt nogal eens 's avonds. Hij zit dan huilend in bed en wat we ook proberen, hij wordt niet wakker! Hij zit rechtop, kijkt naar de deur, brabbelt wat en huilt, huilt, huilt.. Dit doet hij al even, maar wij dachten gewoon dat hij veel droomde.
Vandaag moest ik voor controle naar de 'schooldokter'. Althans, vroeger heette zoiets de schooldokter, nu moest ik naar het 'consultatiebureau'. Alle groep 2-ers worden getest. Ik vind het prima, en had me erop voorbereid dat ik wat te horen zou krijgen over zijn lengte en gewicht. En ja hoor, dat klopte precies! B. is lang en mager. 118,2 cm en 19,8 kg. Maar ach, ik maak me geen zorgen, hij eet als een bouwvakker, is levendig genoeg, maar ja, een beetje mager, net als z'n papa. ;-)
Daar zouden ze nog even overleggen. Prima!
Maar goed, er moesten natuurlijk nog veel meer dingen besproken worden. Tussen neus en lippen door vertelde ik dat B. nogal eens huilt 's avonds en dat we hem dan niet wakker krijgen. Mevrouw knikte begrijpend en gaf me een folder mee waarin precies de situatie wordt beschreven zoals we dat meemaken met B. Het blijkt dat hij last heeft van angstdromen. Wij probeerden hem altijd wakker te maken, maar dat blijkt dus niet de bedoeling te zijn. Na een poosje wordt hij vanzelf weer rustig en gaat weer slapen. Hij merkt hier helemaal niets van en weet de volgende dag niet wat er gebeurd is.
Ai! Dat is een eye-opener! We kregen 'm ook bijna niet wakker. We tilden hem uit z'n stapelbed. Namen 'm mee naar een kamer waar de lamp aan staat. Wassen hem met een koud washandje. Maar het helpt NIETS! Uiteindelijk gaat hij toch weer slapen en weet hij inderdaad niet wat er allemaal is gepasseerd.
Nu volgt dus dé test. Als hij weer huilt ga ik naar boven, klim ik op het stapelbed en wacht totdat hij weer gaat slapen. Eén troost, meestal duurt het maar een half uurtje.. :-(
Heb jij ook een kind met dromen? Hier kun je informatie vinden!
Vanavond kon ik gelijk beginnen. Terwijl ik beneden zit hoor ik gehuil boven. Ik ga kijken, en ja, B. is weer druk in de weer. Ik klim bovenop het stapelbed en aai over z'n benen en z'n rug. Hij huilt en zegt: 'het ging per ongeluk'... en 'o, E.(z'n broertje)'. Hij trappelt met z'n benen, grijpt met z'n handen, en ik zit daar maar, achter op z'n bed. Akelig, je kunt 'm niet troosten, je 'mag' er eigenlijk niets aan doen, maar moet het wel aanhoren. Na een minuut of 10 werd hij rustiger. Hij begint te gapen, wat meestal betekend dat hij bijna weer slaapt. En inderdaad, z'n ogen beginnen weer dicht te vallen. Hij slaapt..
En nu maar weer zachtjes naar boven om te gaan douchen!
B., onze oudste, huilt nogal eens 's avonds. Hij zit dan huilend in bed en wat we ook proberen, hij wordt niet wakker! Hij zit rechtop, kijkt naar de deur, brabbelt wat en huilt, huilt, huilt.. Dit doet hij al even, maar wij dachten gewoon dat hij veel droomde.
Vandaag moest ik voor controle naar de 'schooldokter'. Althans, vroeger heette zoiets de schooldokter, nu moest ik naar het 'consultatiebureau'. Alle groep 2-ers worden getest. Ik vind het prima, en had me erop voorbereid dat ik wat te horen zou krijgen over zijn lengte en gewicht. En ja hoor, dat klopte precies! B. is lang en mager. 118,2 cm en 19,8 kg. Maar ach, ik maak me geen zorgen, hij eet als een bouwvakker, is levendig genoeg, maar ja, een beetje mager, net als z'n papa. ;-)
Daar zouden ze nog even overleggen. Prima!
Maar goed, er moesten natuurlijk nog veel meer dingen besproken worden. Tussen neus en lippen door vertelde ik dat B. nogal eens huilt 's avonds en dat we hem dan niet wakker krijgen. Mevrouw knikte begrijpend en gaf me een folder mee waarin precies de situatie wordt beschreven zoals we dat meemaken met B. Het blijkt dat hij last heeft van angstdromen. Wij probeerden hem altijd wakker te maken, maar dat blijkt dus niet de bedoeling te zijn. Na een poosje wordt hij vanzelf weer rustig en gaat weer slapen. Hij merkt hier helemaal niets van en weet de volgende dag niet wat er gebeurd is.
Ai! Dat is een eye-opener! We kregen 'm ook bijna niet wakker. We tilden hem uit z'n stapelbed. Namen 'm mee naar een kamer waar de lamp aan staat. Wassen hem met een koud washandje. Maar het helpt NIETS! Uiteindelijk gaat hij toch weer slapen en weet hij inderdaad niet wat er allemaal is gepasseerd.
Nu volgt dus dé test. Als hij weer huilt ga ik naar boven, klim ik op het stapelbed en wacht totdat hij weer gaat slapen. Eén troost, meestal duurt het maar een half uurtje.. :-(
Heb jij ook een kind met dromen? Hier kun je informatie vinden!
Vanavond kon ik gelijk beginnen. Terwijl ik beneden zit hoor ik gehuil boven. Ik ga kijken, en ja, B. is weer druk in de weer. Ik klim bovenop het stapelbed en aai over z'n benen en z'n rug. Hij huilt en zegt: 'het ging per ongeluk'... en 'o, E.(z'n broertje)'. Hij trappelt met z'n benen, grijpt met z'n handen, en ik zit daar maar, achter op z'n bed. Akelig, je kunt 'm niet troosten, je 'mag' er eigenlijk niets aan doen, maar moet het wel aanhoren. Na een minuut of 10 werd hij rustiger. Hij begint te gapen, wat meestal betekend dat hij bijna weer slaapt. En inderdaad, z'n ogen beginnen weer dicht te vallen. Hij slaapt..
En nu maar weer zachtjes naar boven om te gaan douchen!
Herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenIk had hier ook nog nooit van gehoord. Wel superfijn dat je deze informatie kreeg!
BeantwoordenVerwijderenDaar heb ik ook nog nooit van gehoord. Heel vervelend, maar wel fijn dat je nu meer informatie hebt! Gelukkig heeft hij er zelf dus geen last van...
BeantwoordenVerwijderen