Een kind met nachtangst, en wat te doen?!

Ooit gehoord van nachtangsten? Nou, ik ook niet, tot een week geleden. Wat gebeurde er:


Ik zit beneden aan tafel en hoor ineens B. hard huilen. Ik ga naar boven en tref B. helemaal overstuur aan. Hij huilt, schreeuwt, zit op zijn bed, springt overeind..
Ik ga naar hem toe en vraag wat er is. Antwoord krijg ik niet, dus probeer ik hem te troosten. Zijn ogen zijn wijd open, zijn hartslag zeer hoog en hij zweet enorm. Al snel heb ik door dat hij niet goed wakker is, dus doe ik er alles aan om hem wakker te maken. Ik praat, aai over zijn rug, knuffel, veeg over zijn gezicht en eindelijk.. na een kwartier is hij wakker. B. is helemaal verbaasd als ik hem vertel dat hij droomde en ik hem daarom wakker maakte. B. gaat weer in bed en slaapt verder.


Een half uur later..


Geschreeuw.. oei.. weer naar boven. B. staat naast z'n bed. Hij schreeuwt en praat wartaal. Als ik hem op schoot neem wil hij weg. Ik houd hem tegen waarom hij mij knijpt en schopt. Ja.. echt. Normaal gesproken doen ze dit niet, laat dat duidelijk zijn. Als ik hem uiteindelijk loslaat loopt hij naar de douchedeur en weer terug. Al jammerend. Opeens besluit hij weer naar bed te gaan en valt in slaap. Ik ga weer naar beneden.


Een kwartier later..


Gehuil.. weer B. Wat is dat nu toch?! Ik probeer hem deze keer wakker te maken en zeg dat we gelijk even gaan plassen. B. bedenkt zich niet en trekt zo z'n broek naar beneden. Snel loods ik hem naar de douche.. en even later gaat hij weer slapen.


Een poosje later..


KTJENG.. oh, nu moet ik snel naar boven, dit is de deur van B.! Hij staat bovenaan de trap, achter het traphekje met zijn handen over zijn oren keihard te huilen. Blijkt dat papa in zijn oren staat te schreeuwen. Huh.. papa is niet thuis lieverd..


Zo zijn we een hele nacht bezig geweest. Steeds kwam hij om het uur á anderhalf uur.


De volgende avond. Eigenlijk hebben we oppas en gaan manlief en ik samen naar een verjaardag maar ik durf het niet aan. Ik bel de oppas af en blijf zelf thuis. En dat was maar goed ook, ik ben zeker 10 keer naar boven gelopen voor dezelfde rituelen als de vorige avond/nacht.


Omdat de computer toch nog aanstaat besluit ik eens op internet te zoeken. Wat kan het zijn? Koortsdromen? Hij is nl. zo warm en was die dag al niet fit. Nachtmerries? Uiteindelijk kom ik er achter dat het nachtangst is, en ja.. dat is anders dan een nachtmerrie.


Nachtangst wordt ook wel pavor nocturnus genoemd en is herkenbaar aan de volgende verschijnselen (met dank aan oa. Wikipedia):
- treedt meestal op in de eerste helft van de nacht (in tegenstelling tot de nachtmerrie, die meestal optreedt in de tweede helft van de nacht);
- het kind kan zich geen droom herinneren (bij een nachtmerrie meestal wel);
- het lijkt alsof het kind wakker is (omdat het meestal zijn ogen open heeft), maar eigenlijk is dat niet of nauwelijks het geval;
- het kind kan slaan met armen en benen, en eventueel ook schreeuwen;
- het kind is totaal onbereikbaar (omdat het eigenlijk nog slaapt).


Hoe weet je of je kind last van nachtangst heeft? (Centrum Jeugd & Gezin)

Garfield (klinisch psycholoog) geeft een aantal symptomen waaraan ouders kunnen herkennen of het bij hun eigen kind ook om nachtangst gaat:
1. Plotseling gillend wakker worden;
2. Heel angstig zijn of pijn hebben;
3. Huilen, kreunen, mompelen, gillen;
4. Rechtop zitten of uit bed springen of rondrennen;
5. Ogen open maar niets zien, in de war, hallucineren, grote pupillen;
6. Snelle hartslag;
7. Erg zweten;
8. Vlug en oppervlakkig ademen, naar adem snakken;
9. Opgewonden, kan een paar minuten tot een halfuur duren;
10. Niet getroost willen worden;
11. Vroeg in de nacht;
12. Meestal in de leeftijd tussen drie en vijf jaar;
13. Geen herinnering aan een droom, alleen dreiging;
14. 's Morgens weet het kind er niets meer van.
Volgens Garfield kun je al van nachtangst spreken bij je kind als je twee of meer symptomen van dit lijstje herkent.


Van dit lijstje herken ik er 13, de 12e is voor mij wat vreemd aangezien B. al 7 jaar is. Maar desalniettemin vind ik 13 van de 14 symptomen toch wel genoeg om te concluderen dat B. inderdaad last heeft van nachtangst.


Wat kun je doen aan nachtangst?


- Maak het kind NIET wakker.
- Blijf bij het kind en probeer hem te beschermen tegen mogelijke verwondingen.
- Hou het kind niet met alle geweld vast, de paniek wordt zo alleen maar groter.
- Ga niet tegen het kind in, niet schreeuwen, wordt niet boos.
- Raak het kind zachtjes aan, probeer het zacht te troosten.
- Praat zachtjes zoals je het kind normaal ook geruststeld.
- Probeer het kind zo snel mogelijk weer te laten slapen.


Aha, als je dit leest dan zie je waar het 'verkeerd' ging! We maakte B. wel wakker en ik hield hem tegen!


En nu?
Met het concluderen van nachtangst is de angst natuurlijk nog niet over. Net nog..


B. huilt, schreeuwt! Wat ik uiteindelijk op kan maken is dat E. op de weg staat en dat mag niet.. B. is helemaal in paniek. Springt op zijn bed heen en weer en lijkt boos en bang, wat natuurlijk nogal logisch is als je broertje op de straat staat. ;-) Wat doe ik nu? Ik laat hem zijn gang gaan, wrijf op zijn rug en praat zachtjes. Als hij wat rustiger wordt zeg ik: 'zullen we nu dan maar gaan slapen?' B. gaat liggen en slaapt.


Wat ging er de vorige keren verkeerd?
We deden er alles aan om B. wakker te maken. Hij begreep daar niets van en wat erger was, hij moest weer opnieuw in slaap vallen en kwam dus steeds in diezelfde fase terecht. Nu laten we hem eigenlijk slapen en hopen we dat hij na een paar keer doorslaapt tot de volgende nacht.


Inmiddels hebben we één avond gehad waarop hij helemaal niet kwam en een avond waarop hij twee keer kwam. Vanavond is hij al vier keer geweest. En nu maar hopen dat hij nu doorgaat!


Ik ben benieuwd, zijn er ouders die dit herkennen?

Reacties

  1. Ik herken het (gelukkig) niet. Lijkt me eng, zeg. Goed dat je hier een blogje over schrijft, dan ben ik er alvast op voorbereid :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nachtangst.....! Ja, dat (her)kennen wij hier wel. Mijn zoontje kreeg er last van rond zijn tweede jaar en kwam elke nacht wel minimaal twee keer uit bed met precies hetzelfde gedrag. In het begin deden ook wij alles verkeerd en na zoeken op internet erachter gekomen dat het om nachtangst ging. Bij mijn zoon bleek te helpen dat ik zo min mogelijk tegen hem zei en al helemaal niet aanraakte, maar wel zo snel mogelijk op het toilet zette. Misschien dat dat even de prikkels stoorde, want daarna kon ik hem al rap weer neer bed brengen (terwijl ik daarvoor wel eens 20 min. bezig was om heb rustig te krijgen). Hij is inmiddels bijna elf jaar en heeft sinds anderhalf jaar geen klachten meer (de meeste kinderen groeien er over heen) maar het heeft dus wel even geduurd. Tip; ik heb toendertijd een duidelijke beschrijving van nachtangst uitgeprint en deed dat (met mondelinge uitleg) in zijn tas als hij uit logeren ging. Al is het maar één keer voorgekomen, alle andere keren waren altijd thuis. Hij heeft het zich de ochtenden erna nooit kunnen herinneren, maar het vrat wel energie van hem. Na zo'n onderbroken avond was hij de volgende dag doodop. Schrale troost dus....ooit gaat het over! Tot die tijd veel sterkte .

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Poef.....ik ken het gelukkig niet. Mijn jongste is wel bang om te gaan slapen...maar dat is weer een heel ander verhaal dus. Succes ermee hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ook wij maakten dat mee met ons dochter,lang geleden(is nu ook al mama)maar vergeten doe je dit niet.na een groot uur slapen begon ze eraan,iedere nacht datzelfde,rechtzitten in bed,schreeuwen,brabbelen,rondlopen,mn man en ik dachten dat we gek werden,en zeiden wat is met ons kind aan de hand,we hadden geen rustige avonden meer,want zij deed soms vreemde dingen zoals over de muur beginnen wrijven enzo..toen hadden we ook nog geen computer om dit allemaal op te zoeken..en durfden dit ook aan niemand te vertellen,maar goed dat jij dit doet,zo weet je dat je niet alleen bent.het heeft(spijtig voor jou)bij ons laaaanggg geduurd.nu is ze volwassen en is ze nog een hevige dromer,ze heeft ook een peuter en die is ook een slechte slaper en is ook heel onrustig in bed(misschien zet je dit door?)ik moet zeggen ,ik was als kind ook een slaapwandelaar en droom nog alle dagen hevig-misschien zit dit in ons genen en ztten we dit verder door?maar boos worden heeft geen zin.veel moed en goed dat je erover praat,blijf dit doen,groeten

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hier ook een zoontje met nacht angst maar al vanaf baby af aan. Het engste vind ik dat hij dan dwars door je heen kijkt. Wij kunnen er de klok op gelijk zetten wanneer de angst opzet. Een aantal keer per nacht. Heel rustig spreek ik hem aan, ga maar lekker liggen hier is je knuffel en na een minuut of 10 is zijn paniek weg en slaapt hij rustig verder. Hij heeft welgeteld 2 weken doorgeslapen dat was dat we net verhuisd waren, waardoor wij nog. De roemoerige wijk de schuld hadden gegeven maar helaas ook nu is het weer als van ouds. Hij is nu 2,5. Heel veel succes met je gebroken nachten. En zorg dat als je erg vermoeid raakt, je goed je rust pakt en bij slaapt. Gr blogaanmnbeen

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik had er nooit van gehoord. Maar ik lees jouw lijstje door en dan vraag ik me af of onze zoon het ook heeft, hij wordt met enige regelmaat helemaal overstuur 'wakker', wat we ook proberen, we dringen niet tot hem door, uiteindelijk gaat het zelf weer over. Het is niet zo extreem als jij het beschrijft en de laatste tijd gaat het gelukkig een stuk beter (hij is nu 4). Wij probeerden ook altijd hem wakker te maken om hem te laten drinken oid, maar dat lukte nauwelijks.
    Het lijkt me erg heftig als je alle symptomen herkend! Sterkte ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ja, onze dochter had er vroeger last van. Het overkomt je ineens maar inderdaad moet je er soepel en stil en rustig mee omgaan. Ik probeerde eerst ook om er een verhaal uit te krijgen maar ik merkte (toen nog geen internet ;)) dat het beter was om niet meer te proberen te begrijpen waarom ze zo overstuur was. Gewoon rustig meepraten en daarna sussen. Het verdwijnt weer maar 't is erg naar om te zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een van onze jongens heeft een paar keer heel erg liggen stuiteren in zijn bed. Ook totaal niet aanspreekbaar en vreselijk onrustig. Als ik jouw verhaal lees denk ik dat het wel eens nachtangst kan zijn geweest. Hij heeft het maar een paar keer gehad. Ook was hij net als B al ouder als 3 of 4 jaar. Hopelijk is B er ook snel vanaf, want ook al weet je nu wat het is en wat je moet doen. Het is vermoeiend. En ook niet fijn dat je daardoor 's avonds niet meer weg durft te gaan.
    Succes ermee.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Je verhaal is heel herkenbaar... Onze zoon is nu 20 en heeft vanaf ongeveer zijn vijfde jaar hier last van. Tot een paar jaar geleden was het met perioden heel heftig, gelukkig is het nu verbeterd, al komt het soms nog voor.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat naar zeg. Ik ken de aandoening niet maar het lijkt me heftig om je kind zo te zien. Is het ook bekend wat de oorzaak is, of oorzaken? Ik kan me zo voorstellen dat een kind overdag misschien teveel prikkels krijgt en die in de nacht moet verwerken.
    Veel sterkte er mee in ieder geval!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Onze zoon heeft het ook. Wat bij hem lijkt te helpen: net voor het slapen nog een keer laten plassen en zodra hij naar beneden komt meteen op de wc zetten. Hij wordt na het plassen zelf wakker en weet dan ook van niets meer.
    Succes ermee!

    Groeten Noa

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Heel herkenbaar. Dochter heeft dit ook heel lang gehad. Het is een hele tijd goed gegaan, maar sinds 5 weken hebben wij het weer. Mede doordat ik zelf niet goed in mijn vel zat en haar zus ook aan het spoken was hebben wij haar in ons bed gelegd. Wij merkte dat ze zich daar kon ontspannen. Alleen ik sliep zelf helemaal niet meer. Inmiddels slaapt ze al 2 weken bij ons op de kamer op haar eigen matras en het gaat nu eigenlijk heel goed. Wil haar weer naar haar eigen kamer gaan doen, maar wil dit niet te snel doen. Die nachten zijn echt slopend. Voor haar maar ook voor ons.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Onze kleinzoon van 3 jaar heeft het ook. En minder prikkels helpt echt. Zeker geen tv kijken op het eind van de dag, maar lekker op de bank liedjes zingen en bekende verhaaltjes voorlezen. Eerst elke nacht en nu nog maar eens in de 3 weken. En bijna altijd is er altijd een link met teveel aan prikkels.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat goed van je dat je op internet informatie bent gaan zoeken en zoveel hebt gevonden! Nu weet je wat je kunt doen. Lang leve het internet.

    Ik heb zelf geen ervaring hiermee, en heb dus helaas geen goede tips.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  15. ja ik herken dit,quincy had het ook vaak,ik moet had zeggen want de laatste tijd heeft hij het nooit meer,hij komt naar beneden rennen en rent heen en weer beneden en schreeuwt en ziet ons als monsters ofzo,want als we tegen hebben praten schrikt hij enorm en zet hele grote ogen op,wij laten hem uit razen tot dat hij moe word en dan blazen we in zijn gezicht en nemen we hem op schoot en dan word hij langzaam wakker,als hij gewoon weer tegen ons praat leggen we hem weer in bed,het hoort bij hem,we kijken er niet vreemd meer van op.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Helaas herkennen wij dit ook.
    Maar ik raak er niet aan gewend. Het gaat me door merg en been. Op dit moment is onze zoon van 2,5 weer zo aan het huilen. Nee roepen. Wil je hem troosten begint ie te slaan en te schoppen. Je kan niets doen als ouder. En het doet me zoveel verdriet. Mijn man had er vroeger als kind zijnde ook veel last van. En alles wat we doen werkt averechts.
    Toch wil ik hier eens met een homeopaat over spreken. Mischien dat hun een remedie hebben. Of dat Bach bloesem werkt? Want dit breekt me op. Doet me zoveel verdriet. En ik kan niets voor hem doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Nachtangst, ook tot een week geleden nog nooit van gehoord. Mijn zoontje is tien en heeft het nu ruim een week. Elke avond binnen een half uur als hij slaapt kom het. Het gaat van schreeuwen, op bed springen, door de kamer rennen en zegt hierbij allerlei onsamenhangende dingen. Ik weet nu wat te doen en dat ik het kan verwachten. Maar echt lekker zit ik niet beneden, je zit er toch op te wachten. Ik vind echt heel verschrikkelijk om hem zo overstuur te zien. Hij heeft het dan ontzettend warm, ademt heel snel en heeft grote ogen. Ook kan hij heel boos doen...

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Tot gisteravond had ik er ook nog nooit van gehoord. Tot ons zoontje van 25 maanden weer in bed lag te huilen en ik niks voor hem kin doen. En 10 minuten later weer alleen toen liep hij zijn bed uit (voor het eerst in zijn slaap) en brabbelde dat hij naar beneden wilde. Ik hem weer terug gelegd en toen sliep hij weer verder. Daarna ben ik is op internet gaan kijken want, begon het toch wel een beetje vreemd te vinden dat hij bijna iedere avond huilend in zijn bed ligt. En ik dan totaal geen idee heb wat er met hem is en hem ook niet kan bereiken. Het eerste wat ik tegen kwam was nachangst en wist meteen dat dat het was. Gelukkig heeft hij het niet zo erg zoals af en toe genoemd wordt. Maar hij is ook nog maar net 2 en heeft er toch al een tijdje last van. Ik hoop niet dat het nog erger gaat worden. Ben wel blij dat hij er dus zelf niks van merkt. En dat het met prikkels te maken heeft herken ik ook, als we ergens op visite zijn dan heeft hij het erger. Alleen zijn we er nu achter dat we dan helemaal het verkeerde doen. Dus vanaf nu maar kijken hoe het gaat als we hem dan niet uit zijn bed halen. Nu nog even aan onze ouders horen of wij het vroeger ook hebbe gehad, zijn we toch wel even nieuwschierig naar. Ben erg blij dat ik deze informatie nu weet, kunnen we er anders mee omgaan. En hopelijk blijft het in deze mate en raakt het snel over. Iedereen heel veel succes ermee die ermee te maken heeft!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Heel herkenbaar onze zoon is 14 maanden en wordt de laatste weken elke nacht zeker 2x wakker. Helemaal overstuur zit hij dan in bed.Gisteren heeft hij bij zijn opa en oma gelogeerd en heeft de hele nacht doorgeslapen. En nu ligt hij weer in zijn eigen bedje en het is weer raak! Erg vermoeiend voor zowel hem als voor ons.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Onze zoon van nog maar 13 maanden lijkt het ook te hebben. Ik maakte hem wakker, maar begrijp nu dat ik dat beter niet kan doen. Ook hij voelt erg koortsig aan. Na temperaturen 38.8 graden. Met het idee dat het een koortsdroom was paracetamol gegeven. Hoeft dus ook niet meer... Fijn dat ik deze blog tegenkwam. Ik ga de tips zeker proberen!!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. 14 van de 14 punten ken ik inmiddels maar al te goed. Sinds een week of twee heeft onze jongste van 4 er last van. We wisten eerst ook niet wat het was en maakten dezelfde 'fout' door hem wakker proberen te maken.
    Inmiddels heeft hij het om de nacht.
    We dachten dat het kwam door school, jonge leerling, beleeft alles intensief en leert snel veel dingen. Maar zelfs nu in de vakantie, waarin we rustig aan doen, heeft hij het.
    Niet leuk om mee te maken....

    BeantwoordenVerwijderen
  22. ben op deze site gekomen om te googelen omdat onze zoon van 3,5 gisteren en nu net huilde maar nog gewoon sliep, gisteren toen ik bij hem was, was hij erg onrustig maar sliep nog,hij huilde en toen ik begon te aaien en vragen wat er is ging hij brabbelen en glimlachen. nu dacht ik gisteren dat hij een nachtmerrie had, maar vanavond weer, een kreet en huilen en gewoon inslaap. dus ging ik op i-net kijken en kom ik hier, nu herken ik een aantal dingen wel, af en toe horen wij hem wel, een kreet of iets maar wanneer wij halvewege de trap zijn is hij weer stil, tijd terug vond ik hem doodstil zittend in bed en mij ongeveer aanstaren , precies zoals je in een horrorfilm ziet aahh was ongemakkelijk op het eerste gezicht, toen ik m aaide, brabbelde hij ging liggen en kreeg een glimlach. gelukkig hebben wij geen agressie bij hem gezien, maar het fijn om dit te lezen en erg duidelijk voor mij dat mijn zoon geen nachtmerries heeft , bedankt

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Wat herkenbaar, ben hier zo blij mee, onze zoon van 6 doet dit ook elke avond en we wisten ons er totaal geen raad mee. En nu we dit allemaal lezen valt er zo ontzettend veel op zijn plaats. We gaan zeker een aantal dingen proberen wat of hier in staat vermeld. Dank voor alle herkenbare verhalen.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Gek eigenlijk daar hier zo weinig over te vinden als dit toch zo vaak voor komt. Mijn dochter van nu 4.5 heeft hier al zeker 3 jaar last van. Dat wil zeggen; de rest van ons gezin heeft hier last van ;) Onze dochter is een huilbaby geweest en dit is eigenlijk overgegaan in de nachtangsten. Deze waren vooral in het begin erg heftig bij mij dochter, vooral omdat ik natuurlijk alles fout deed. Ik wilde haar vasthouden en troosten en ik wilde dat ze stil deed voor onze oudste dochter. Maar dit werd natuurlijk alleen maar erger. Onze dochter huilde op een hele harde eentonige manier soms wel een uur door. Dan was ze ook niet te bereiken. Haar ogen waren dan een klein beetje open maar ik zag dan alleen maar twee donkere spleetjes die wel soms mijn kant op gericht waren maar ik kreeg geen oogcontact. Heel eng om mee te maken. Daarbij was onze dochter al vrij snel best agressief, waardoor ze ons sloeg en schopte en naar ons schreeuwde alsof het uit haar tenen kwam.
    Vooral rond haar 2e en 3e jaar gebeurde dit bijna elke nacht/avond wel
    Nu naar 3 jaar komt het nog wel maandelijks voor en met vlagen soms wat vaker maar niet zo heftig meer. Wij benaderen haar zo min mogelijk en zo rustig mogelijk. Maar soms kun je niet voorkomen dat je zomaar uit het niets toch een slag in je gezicht krijgt en een sneer voor ze rustig in slaap valt. Het erge aan de afgelopen jaren vind ik echter wel dat ik hier zo weinig over kon vinden op internet (want ik wist niet hoe het heette en of het überhaupt vaker voor kwam) en zelfs op het consultatiebureau is niet een lampje gaan branden toen ik voor de zoveelste keer ons probleem vertelde. Hierdoor heb ik naar mijn gevoel misschien te vaak mijn dochter overdag het gevoel gegeven dat ze snachts 'niet lief was' terwijl ze hier natuurlijk achteraf niets aan kon doen.
    Ik zou wel graag willen weten waar het precies vandaan komt.
    Voor de vraag wat er aan te doen is misschien nog een tip: ik heb gehoord dat sommige chiropractors die huilbaby's behandelen ook nachtangsten behandelen bij kleuters. Zou iets met ontspanning van de spieren te maken hebben. Wij gaan dit binnenkort proberen. Ik zal de uitkomst wel laten weten voor degene die er ook nog midden in zitten.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Dag Joanne, heeft chiropodist verlossing gebracht ? Onze zoon is 16 maand en heeft hier inmiddels 5 maanden last valt. Quasi elke avond klokslag 22:10 begint het. Op zulke avonden weten we ook op voorhand het verloop van onze nacht... zijn inmiddels ook al drie weken bachbloesems aan het geven maar weinig veranderding zichtbaar... groetjes Aurelie

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Hier herkennen we het ook. Alleen uitte het zich hier ook nog lichamelijk bij mijn dochter van nu 6. Ze kreeg er hevige buikpijn bij ( gevoelsmensje). We zijn er zelfs mee bij het zh geweest en daar ook overnacht om vervolgens een echo te maken toen het gebeurde. Natuurlijk niks te zien en door internet erachter moeten komen dat het nachtangst is. Wat hier helpt:
    's Avonds voor slapen gaan dag doornemen en afsluiten met minstens 3 leuke dingen van die dag en als het gebeurt op moment van, dan leg ik mijn ene hand op haar voorhoofd en de andere op haar buik. Dan wordt ze sneller rustig.
    Hopelijk groeit ze erover heen. Moet wel zeggen dat de periodes steeds langer worden dat ze het niet heeft. Ze is ook nog hsp erbij, dus kan mij voorstellen dat het misschien ook kont door teveel aan prikkels en verwerking ervan.

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Ik ben blij dat ik enkele ervaringen kan lezen. Mijn dochter is 19 maanden en is van dag 1 een slechte slaper geweest. De laatste maanden wordt ze gillend wakker en is ze ontroostbaar. Ze zit dan rechtop in bed, krijst, duwen en slaan,... Ze lijkt op niets te reageren. Dit kan soms een uur duren. Soms krijst ze zo hard dat ze moet braken. We hebben alles geprobeerd. Hebben ook een slaaponderzoek laten doen maar daar hebben we niets aan gehad. De dokter oordeelde dat we gewoon overbezorgde ouders zijn en sprak van de klassieke conditionering. Ze leek ons niet aux serieux te nemen. Ondertussen slapen wij al 1.5 jaar soms geen uur per nacht door en begint het wel door te wegen. Ik ben zelf tot de ontdekking gekomen dat het nachtangst is. Tips zijn welkom!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, wat vervelend zeg! Vooral omdat je door een arts afgescheept wordt! Is het een idee om een poosje samen te slapen? misschien is je aanwezigheid genoeg om door te slapen? Heel veel sterkte!

      Verwijderen
  28. Onze dochter is bijna 5 maand. De laatste paar dagen wordt ze elke nacht wakker (soms meer dan 1 keer), al schreeuwend, oogjes wijd open en armpjes wild om zich heen slaand.
    Kan het zijn dat dit, op die jonge leeftijd, al nachtangst is???? Please, help mij een beetje, want we weten absoluut niet meer wat doen om goed te doen voor haar.
    Voordien sliep ze hele nachten door (van 22u30 tot 07u) :-(

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oei, dat klinkt als echt vervelend! Ik weet niet of dit nacht angst is. Met nacht angst verwerk je dingen die je overdag meegemaakt hebt. Als je vermoed dat het nacht angst is zou ik proberen om overdag prikkels te beperken en kijken of dit effect heeft.

      Verwijderen
    2. Dank je wel voor de tip. We gaan dit eens proberen, hoewel ze overdag niet bepaald veel prikkels ondervindt. Dat denk ik dan... We zijn wel onlangs gestart met groentenpap en misschien moet ze daar nog wat aan wennen.

      Verwijderen
    3. Dit klinkt inderdaad als nachtangst, ik wil als tip meegeven, als het elke avond om hetzelfde tijdstip gebeurt, maak hem/haar een kwartier van tevoren wakker zodat hij/zij aan een nieuwe cyclus kan beginnen en dan heeft hij/zij er als het goed is geen last meer van.

      Verwijderen
  29. Ik pas zelf op drie kinderen en één van de kinderen (6 jaar) heeft ook wel eens last van nachtangst. Toen ik hem laatst naar bed bracht (gelukkig voor hem als voor mij) sliep hij door en had nergens last van. Ik wil aan iedereen als tip meegeven als je kind er elke nacht last van heeft en het komt steeds op hetzelfde tijdstip, maak hem of haar een kwartier van tevoren wakker zodat hij/zij aan een nieuwe cyclus kan beginnen en heeft je kind er (waarschijnlijk) geen last meer van. Als het onregelmatig gebeurt gewoon laten gaan (wel in de buurt blijven) en dan valt hij/zij vanzelf weer in slaap.

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Hier ook bekend met nachtangst zowel zoon als dochter. Zoon rond zijn 6e geen last meer van en met onze dochter zijn we bij de homeopaat terecht gekomen. Na 2 weken waren de nachtangsten voorbij. Dus misschien ook nog een tip.

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Net nog een aanval. Mamma wordt voor rotte vis uitgemaakt,keihard schreeuwen. Buurvrouw maar alvast excuses aangeboden voor de overlast... je wordt er so ns radeloos van. Ze heeft ook overdag woedeuitbarstingen om kleine dingetjes. Sol verkeerd bv.... buiten t lijntje kleiren etc...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Experiment, cake in de broodbakmachine.

Tip: broodbakmix!