Kinderangsten

Bedankt voor jullie reactie op mijn vorig blogje. Ik heb heerlijk genoten van de boeken, de kaarsjes en het taartje!

Waar ik het nu even over wil hebben is over kinderangsten. Onze tweede zoon heeft allerlei angsten. Hij is bang voor de sirenepaal, rookmelders, de schaduw op zijn kamer, muggen enzovoorts.

Nu weet ik wel dat alle kinderen wel ergens bang voor zijn, dat was B. ook. Maar E. maakt het allemaal een tikje extra erg. Zo weet hij overal sirenepalen te vinden. Op flats, naast tennisvelden op het industrieterrein. Waar let je op, denken wij dan!

Rookmelders zijn op dit moment helemaal dramatische dingen. Hij wil niet meer naar de zolder.. er hangt een rookmelder. Hij rent met zijn ogen dicht naar de wc, in de gang hangt een rookmelder... Lopen we in het winkelcentrum dan ziet hij overal rookmelders. Op school hangen er drie, aldus E. Gaan we ergens heen dan vraagt hij: 'is daar een rookmelder'?

Ten einde raad haalden we een oude rookmelder van zolder. E. keek en raakte de rookmelder aan, draaide hem om om te kijken of er een batterij in zat en vond het prima. Vervolgens legde wij de rookmelder op de trap, waardoor hij vervolgens de overloop niet meer op wilde.. vanwege de rookmelder. Zucht... Heeft iemand tips?

Schaduwen zijn ook bijzondere dingen. Ze bewegen als je je bed uit gaat! En daarom riep E. elke morgen tussen 5 en 6: 'mama, papa, mama, papa, mama, papa..' net zolang tot er iemand op z'n kamer kwam kijken en vroeg: 'wat is er?' Waarop hij vervolgens zei: 'ik moet plassen'.

Dit deed hij lange tijd zelf. Hij kwam gewoon z'n bed uit, deed de douchelamp aan en ging plassen en sliep daarna gewoon weer verder.

Natuurlijk werden we dit zat. Elke ochtend je bed uit voor een kind dat het zelf kan! Maar wat we ook probeerden, E. durfde niet.

Op een ochtend ging ik voor de grap in z'n bed liggen. E. was er zelf al uit maar kwam bij me liggen. We deden de douchelamp uit en toen zag ik wat hij bedoelde! Het nachtlampje schijnt op de muur en als hij uit z'n bed komt ziet hij zijn eigen schaduw, levensgroot op de muur! En de schaduw ging ook nog helemaal mee tot de deur!
Ik praatte er met hem over en legde hem uit dat schaduwen niets doen. Ik liet E. op z'n bed zitten en ging zelf staan. Ik zwaaide en E. lachte. Ik haalde E. uit z'n bed en we zwaaiden samen naar de schaduw.

Vanmorgen werd ik om 4 uur wakker. De douchelamp was aan en ik moest zelf ook naar de wc. Als ik in de douche kom zie ik daar een onderbroekje én pyjamabroek van E. Een klein beetje nat. 'Ach', denk ik. Is 't ie alleen gegaan, heeft hij ook alles nog alleen opgeknapt! Dus ging ik even kijken.

E. lag heerlijk te slapen. Ik keek onder de dekens. Hij had zelf een schoon onderbroekje aangedaan, was weer in z'n bed gekropen (die was nog wel droog), en weer heerlijk gaan slapen.

Wat was ik trots!

Vanmorgen hebben we het er samen over gehad. Hij blij en ik ook!

En nu de sirenepalen en de rookmelders nog...