Rollenspel of fantasiewereld?

Onze E. is nogal van de rollenspellen. Leuk, echt, maar hij blijft er soms erg lang in hangen. Hij is hier erg stipt in. Ik mag hem dan geen E. meer noemen maar 'maat'. En ik ben de moeder van zijn maat, B. dus.. Dus noemt hij me 'mevrouw'.


Gisteren had hij weer zo'n bui. Terwijl we zaten te eten vertelde hij dat z'n vader en moeder in Amerika wonen. Ze zijn erg klein (zo'n 30 cm. ;-)) en willen steeds de fles. Soms vliegt hij naar ze toe om de fles te geven maar nu kunnen ze het zelf. Op mijn vraag of hij niet bij z'n vader en moeder wilde wonen zei hij: 'nee, want ze knijpen me zonder dat ik iets gedaan heb'. Hij blijft liever bij ons wonen en vraagt aan B.' mag ik dan onderin het stapelbed?'


Soms gebeurd het dat hij een hele dag in een rollenspel zit en meestal gaat dat ook goed. Alleen als hij een rol heeft waarin hij 'groter' is dan ik ben, vind ik het lastig worden. Hij begint dan te  'jijen' en te 'jou-en', iets wat ze normaal niet mogen. Aan de ene kant wil ik hem niet uit z'n rol halen, aan de andere kant moet hij zich aan de huisregels houden en me dus aanspreken met 'u'.


En wat doe je als hij met verhalen op de proppen komt over een andere vader en moeder? Wij begrijpen hem wel, maar als hij deze verhalen verteld aan anderen, leggen ze dan de link wel met het rollenspel of denken ze dat wij hem knijpen? (laat dat duidelijk zijn.. wij knijpen hem niet, hij wil graag bij ons blijven wonen maar ja, die papa en mama in Amerika he.. ;-))


Hebben jullie ook van die 'rollenspelkinderen'? Wat mogen ze wel/niet?

Reacties

  1. Onze dochter had een tijdje een verzonnen vriendinnetje, die zat dan naast haar in de auto etc.
    Hier hebben ze ook veel fantasie. spelen verhalen na of bedenken ze zelf. Misschien dat het hen helpt om de wereld te begrijpen. Ze mogen hierin best veel, maar er zijn natuurlijk grenzen. Een ander geen pijn doen en niet kwetsend zijn.
    Zo lang het heel duidelijk in zijn rol past zou ik (denk ik) het toelaten met je-jij aangesproken te worden, zeker als hij daarna weer gewoon u zegt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ken dit niet van mijn kinderen, maar vind het getuigen van veel fantasie!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik denk dat het ook ligt aan de leeftijd en dat het fases zijn die vanzelf over gaan. Ik heb periodes gehad dat ik alleen maar aangesproken werd als 'moeder' vreeeselijk, of als mevrouw, tegenwoordig is het meer mijn voornaam, ach dat gaat ook wel weer over. Ik zeg altijd maar dat er maar drie kindjes op de wereld zijn die mij mama mogen noemen (en de rest dus lekker niet ;)) en dat ik dat heel fijn vind. Dat helpt meestal wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hier ook een dochte r met veel fantasie. Gaat wel weer over. Dacht nog even als hij het over knijpen heft, dat hij mss een vriendje of vriendinnetje heft die dat overkomt en hij het zo naar jullie overbrengt?
    Groet, Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn zoon kan ontzettend fantaseren. maar geen rollenspel. Hij fantaseert gewoon allerlei verhalen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. aahh soms lastig ja dat begrijp ik,maar ook wel weer leuk,toch doen onze kinderen dat niet echt,ze spelen wel in hun fantasiewereld met hun speelgoed,maar niet echt een hele rollenspellen,en hier zeggen ze ook gewoon jij en jou tegen ons en tegen anderen moeten ze U zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik werk in het onderwijs en kleuters staan erom bekend. De leerkracht kent 'haar' kinderen en de ouders. Teveel fantasie is geweldig om te horen, maar je moet niet denken dat er zomaar actie wordt ondernomen hoor. Stel dat je je kinderen mishandelt, ze zien er slecht uit, vergeten regelmatig een lunch voor de overblijf, hebben vaak dezelfde vieze kleding aan en hebben dán zulke fantasieverhalen: tsja, dan kan een leerkracht zeker actie ondernemen. Maar ik weet zeker dat dat bij jou niet aan de hand is ;-). Geniet lekker van je fantasierijke zoon!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Experiment, cake in de broodbakmachine.

Tip: broodbakmix!